In het denken over pastoraat zijn in deze eeuw invloeden van twee stromingen aan te wijzen: een stroming die zijn uitgangspunt nam in de boodschap van de verkondiging van Gods verlossend werk ('kerugmatisch' pastoraat) en een stroming die zich sterk richtte op de tussenmenselijke ontmoeting ('participerend' pastoraat). In beide stromingen is veel aandacht voor het werk van Christus, maar verhoudingsgewijs minder voor het werk van de Heilige Geest. Het gevolg hiervan was dat het eigene van de mens in het pastoraat niet goed tot zijn recht kon komen.
De centrale probleemstelling van deze dissertatie is dan ook: hoe kunnen trinitarische en antropologische aspecten van de verhouding tussen God en mens op een theologisch verantwoorde wijze de grondstructuren van het pastoraat bepalen. Doctor Van Pelt werkt dit in deze studie uit.
Pastoraat in trinitarisch perspectief is een grondige en diepgravende studie die veel aanknopingspunten biedt voor het verantwoord omgaan met pastoraat in de praktijk.
Dr J.W. van Pelt (1960) studeerde van 1980 tot 1985 aan de Theologische Universiteit te Apeldoorn. Hij diende vanaf 1987 de Christelijke Gereformeerde Kerk te futten en Almelo en is sinds kort verbonden aan de gemeente van Zwijndrecht. Hij was secretaris van het studiedeputaatschap voor de vragen rondom 'vrouw en ambt' en nam in 1998 als afgevaardigde deel aan de Generale synode Haarlem/Nunspeet van de Christelijke Gereformeerde Kerken. Hij promoveerde op deze studie aan de Theologische Universiteit te Apeldoorn.