In de aanloop naar onze eerste pelgrimstocht hebben wij ons dikwijls de vraag gesteld wat bezielt ons om aan zo'n tocht te beginnen? Was het een hang naar avontuur? Ging het om het leveren van een prestatie? Zochten we alternatieve invulling voor onze vakantie? Misschien was het dat ook allemaal, maar de kern zit dieper.
Eén van de overwegingen die daartoe hebben geleid was het verlangen tijd te nemen en om na te denken over onze plaats en opdracht in het leven, in het bijzonder nu wij ouder worden. De tijd tikt door en ook wij maken deel uit van een gehaaste generatie, die voorbij gaat. Bovendien wilden wij in alle rust, al lopend in het spoor van zo velen voor ons, onszelf en God ontmoeten.
Wij waren pelgrims, wij zijn pelgrims geworden en willen altijd pelgrims blijven.